olağanüstü bir gece / stefan zweig

• bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur. ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanlari anlar.

• ah, tabi ki yaşıyordum, sadece yaşamaya cesaret bulamamıştım, kendimi sıkı sıkı bağlamış ve kendimden gizlemiştim: oysa şimdi bütün o bastırılmış kuvvet patlak vermişti; o zengin, o tarif edilemez derecede şiddetli yaşam beni alt etmişti.

• eğer nasıl biri olduğumu bilseydiniz, şu anda beni selamlarken yüzünüzde gördüğüm o tatlı, dostane gülümse kim bilir nasıl donup kalırdı dudaklarınızın kıyısında!

• çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.

• o geceden arkadaşlarımdan hiçbirine söz etmedim; içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar."

• ... beni saran bu yoğun kitleden kopuk bir şekilde suyun üzerindeki bir yağ damlası gibi yüzüyordum.

• güvenlik ve refah gerçek insanın mutluluğu için yeterli değildir. gerçek insan acı çeken, hata yapan ve yalnız bir varlıktır.cam bir fanusta yaşayanlar yüzeyde ve yüzeysel kalmaz mı?yaşam sanatının erbapları dibi görenler değil midir?"

• gülen, sohbet eden binlerce insanın içinde ben kendi içimdeki o kayıp insanı arıyordum.

• ...kendime bile tam açıklayamadığım bir şeyleri başkaları için anlaşılır kılmak gibi bir niyetim hiç yoktu.

• birisi üzerime aniden bir tabanca çevirse yüreğim etrafımdaki bunca insanın yüreğinin bir avuç para için attığı kadar atmazdı.