cevap gelmediğine göre, senin dediğin olacak herhalde. peki, o zaman konumuza dönelim. sizin nasıl insanlar olduğunuzu sanıyormuşum ben!?
cevat: valla muharrem... özlemişiz seni be... iyi ki gelmişsin. neyse... konumuza dönersek, bizim nasıl insanlar olduğumuz meselesine yani, boş ver be muharrem, siktir et bunları. ne sanıyorsak sanalım. ne değişecek ki?
muharrem (içinden konuşur): herşey tahmin ettiğim gibi en düzeysiz ve bayağı şekilde ilerliyordu. ama unuttukları başka şeyler vardı.
---
cevat: dostoyevski "gerçek, her şeyin anasıdır ve üstündedir" der. "zavallı egolarımızın bile..." hadi bakalım muharrem efendi! neymiş yıllarca yüzüme haykırmak istediğin şey!
muharrem: dostoyevski "gerçek, her şeyin anası değil babasıdır" der. ama çok da önemli değil. söylemek istediğim şeye gelince; herkesin hatta bu yalakaların bile bildiği bir şey olduğuna göre öyle haykırmama gerek yok. sen bir hırsızsın! hem de hırsızın en önde gideni! önüne gelen herşeyi cebine indiren adi bir yankesicisin! söylemek istediğim işte bu! yoksa notçu, fortçu! hepsi lafın boku!
muharrem (diğerlerinin yüzüne dönerek onlara seslenir): öyle değil mi yalakalar? niye söylemiyorsunuz düşüncelerinizi? niye çekiniyorsunuz? muharrem (kendi içinde kendine seslenir ve tüm bu diyalogları aslında kendi kafasından geçirmektedir: diyemedim tabii. hiç birşey söyleyemedim!
"dünyanın en aşağılık düzeni karşımdaydı. artık dayanamıyordum. yüzlerine bile bakmadan hemen kalkıp gitmeliydim. "
gecenin sonuna doğru...
cevat'ın yalakalarında biri muharrem'i şöyle takdim eder "susun! nietzsche hazretleri konuşma yapacak!"
"sevgili generalim cevdet bey! pardon, cevat bey ve kadirşinas yalakaları!
şunu iyi bilin ki; gösteriş budalası insanlardan, gösterişli laflardan, gösterişin kendisinden hiç hoşlanmam! bu, bir...
kibirden, kendini beğenmişlikten, "bütün bu dağları ben yarattım" havalarından, süslü kişiliklerden nefret ederim! bu, iki...
yalakalardan, yalakalıktan, yalakaca edilmiş laflardan ve davranışlardan da nefret ederim! bu, üç...
dördüncüsü... gerçeği, içtenliği ve samimiyeti çok severim. ve dostoyevski'nin dediği gibi: gerçeğin, her şeyin üstünde, zavallı egoların bile üstünde tutulmasını isterim.
arkadaşlığın, karşılıklı, açık sözlü ve yalansız olanı için canımı veririm! evet buna bayılırım sayın generalim!
arkadaşlık, hassaslık ve incelik isteyen bir iştir! öyle kabalığa, özensizliğe, alaycılığa gelmezzz!
yine de şerefinize sayın generalim! güle güle gidin istanbul'a... o kahpe bizans'ı bizim için fethedin! oradan da sürün atınızı, batıya... viyana'ya... nobel'di, oscar'dı ne bulursanız getirin ankara'ya!şerefinize sayın generalim! şerefinize!"
" hayatım boyunca unutamayacağım bu rezillikleri düşündükçe bıçak gibi bir sızı kalbime saplanıyor, utançtan gebermek istiyordum."
---
muharrem (içinden konuşur): herşey tahmin ettiğim gibi en düzeysiz ve bayağı şekilde ilerliyordu. ama unuttukları başka şeyler vardı.
---
cevat: dostoyevski "gerçek, her şeyin anasıdır ve üstündedir" der. "zavallı egolarımızın bile..." hadi bakalım muharrem efendi! neymiş yıllarca yüzüme haykırmak istediğin şey!
muharrem: dostoyevski "gerçek, her şeyin anası değil babasıdır" der. ama çok da önemli değil. söylemek istediğim şeye gelince; herkesin hatta bu yalakaların bile bildiği bir şey olduğuna göre öyle haykırmama gerek yok. sen bir hırsızsın! hem de hırsızın en önde gideni! önüne gelen herşeyi cebine indiren adi bir yankesicisin! söylemek istediğim işte bu! yoksa notçu, fortçu! hepsi lafın boku!
muharrem (diğerlerinin yüzüne dönerek onlara seslenir): öyle değil mi yalakalar? niye söylemiyorsunuz düşüncelerinizi? niye çekiniyorsunuz? muharrem (kendi içinde kendine seslenir ve tüm bu diyalogları aslında kendi kafasından geçirmektedir: diyemedim tabii. hiç birşey söyleyemedim!
"dünyanın en aşağılık düzeni karşımdaydı. artık dayanamıyordum. yüzlerine bile bakmadan hemen kalkıp gitmeliydim. "
gecenin sonuna doğru...
cevat'ın yalakalarında biri muharrem'i şöyle takdim eder "susun! nietzsche hazretleri konuşma yapacak!"
"sevgili generalim cevdet bey! pardon, cevat bey ve kadirşinas yalakaları!
şunu iyi bilin ki; gösteriş budalası insanlardan, gösterişli laflardan, gösterişin kendisinden hiç hoşlanmam! bu, bir...
kibirden, kendini beğenmişlikten, "bütün bu dağları ben yarattım" havalarından, süslü kişiliklerden nefret ederim! bu, iki...
yalakalardan, yalakalıktan, yalakaca edilmiş laflardan ve davranışlardan da nefret ederim! bu, üç...
dördüncüsü... gerçeği, içtenliği ve samimiyeti çok severim. ve dostoyevski'nin dediği gibi: gerçeğin, her şeyin üstünde, zavallı egoların bile üstünde tutulmasını isterim.
arkadaşlığın, karşılıklı, açık sözlü ve yalansız olanı için canımı veririm! evet buna bayılırım sayın generalim!
arkadaşlık, hassaslık ve incelik isteyen bir iştir! öyle kabalığa, özensizliğe, alaycılığa gelmezzz!
yine de şerefinize sayın generalim! güle güle gidin istanbul'a... o kahpe bizans'ı bizim için fethedin! oradan da sürün atınızı, batıya... viyana'ya... nobel'di, oscar'dı ne bulursanız getirin ankara'ya!şerefinize sayın generalim! şerefinize!"
" hayatım boyunca unutamayacağım bu rezillikleri düşündükçe bıçak gibi bir sızı kalbime saplanıyor, utançtan gebermek istiyordum."
---
"hiç birini adam yerine koymadığımı göstermekte kararlıydım"
