"ben diyorum ki; her fert başucuna 'suçlu benim herkes suçsuz' levhasını asmalıdır. ben diyorun ki; yegane kurtuluşumuz herkesin herkesi affetmesindedir. daha ötesi kanunların sorumluluğuna girer. ama görüyorum ki anlatamıyorum. hissediyorum ama anlatamıyorum. çocuk 'ağlayabilsediniz anlayabilirdiniz' dedi. ağladıkça anlıyorum. ağladıkça anlıyorum. artık bütün mantık hesaplarımı kaybettim. hem de öylesine kaybetim ki amerikada bir cinayet işlense de dünya çapında bir ses sorsa katil kim? benim diye haykırabilirim.soğuk kış geceleri köprü altında yatan çıplakların vebali benim boynumda gömleğimin yakasında. isterse çareme adli tıp baksın fakat bir hastaneye girsem de kankanseri çeken hastalar görsem acaba onları bu hale ben mi getirdim diye düşünüyorum. ben ne yaptım uykuda, baygınlıkta,annemin karnında,babamın kanında, hangi cinayeti işledim, hangi mukaddesi kirlettim ki, kendimi gelmiş gelecek bütün fenalıkların tek sorumlusu biliyorum. dışımda ne arıyorlar, içime doğru suçluyum ben.birde kalkmış belki kendimden birine, ondan öbürüne geçer bi merhamet yangını çıkar bütün ülkeyi sarar diye tımarhanelik bir hayalin peşine düşmüş gidiyorum. reis beyefendi ceketim benimdir. cep ceketime aittir. eroin de o cebin malıdır. ben suçluyum, bana acımayın reis beyefendi bana acımak merhamete haksızlık olur." (reis bey / necip fazıl kısakürek)
******
"hakiki mutluluğa acıdan uzaklaşılarak varılamamaktadır. sevinçlerin tek yaptığı isteklere yalan söylemektir. sevinçler, sadece ve sadece acının çok kısa bir süre için uzaklaştıkları anlardan ibratettir. iyilik, merhamet ve cömertliğin yaptığı şey, yalnızca bir süreliğine acıları dindirmektir. zaten bu duyguları tetikleyen şey de yabancı acıların farkına varmaktır. başkalarının çektiği, yaşadığı acıları fark eden kişi, ancak iyiliğe, merhamete ve cömertliğe başvurur. iyi diye tabir edilen bu duygular, aslında acıdan doğar. buradan da anlaşılıyor ki saf sevgi, doğada merhamet olarak vuku bulur." (merhamet / arthur schopenhauer)
