bir şey söylemeli
tan yeri ışırken
evrenin birdenbire bir büluğ duygusuyla
bilinmez bir şeyle birleştiği
o titreyen anda.
ta içimden istiyorum
bir isyana kapılmayı
ta içimden geliyor
yağmak, o büyük buluttan
ta içimden geliyor
söylemek: hayır! hayır! hayır! hayır!
- gidelim.
- bir şey söylemeli
- kadeh, yatak, yalnızlık, uyku?!
- gidelim
ve o şaşırtıcı yüz
konuştu benimle pencerenin öbür yanından ve dedi ki:
hak, açıp gözünü görenindir
ben ürkütücüyüm yitme duygusu gibi
ama gene de tanrım,
nasıl korkulur benden?
sisli çatıları üstünde gökyüzünün
hafif ve başıboş dolaşan
bir uçurtmadan başka
hiç bir şey olmayan benden?
aşkımı, isteğimi, nefret ve acılarımı
gece ayrılığında mezarların
kemirmiştir adı ölüm olan bir fare; demekte.
kuş ölümlüdür; şiiri, kısacıktır furuğ'un.
kederliyim
kederliyim,
balkona çıkıyorum ve gecenin
gergin tenine dokunuyor parmaklarım
sönmüş tüm bağlantı ışıkları
sönmüş tüm bağlantı ışıkları
artık kimse güneşle tanıştırmayacak beni
kimse götürmeyecek
serçelerin şölenine
uçuşu hatırla
kuş ölümlüdür..
