ben sana mecburum / atilla ilhan

ben sana mecburum bilemezsin

adını mıh gibi aklımda tutuyorum

büyüdükçe büyüyor gözlerin

ben sana mecburum bilemezsin

içimi seninle ısıtıyorum.

ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

bu şehir o eski istanbul mudur

karanlıkta bulutlar parçalanıyor

sokak lambaları birden yanıyor

kaldırımlarda yağmur kokusu

ben sana mecburum sen yoksun.

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

insan bir akşam üstü ansızın yorulur

tutsak ustura ağzında yaşamaktan

kimi zaman ellerini kırar tutkusu

bir kaç hayat çıkarır yaşamasından

hangi kapıyı çalsa kimi zaman

arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor

eski zamanlardan bir cuma çalıyor

durup köşe başında deliksiz dinlesem

sana kullanılmamış bir gök getirsem

haftalar ellerimde ufalanıyor

ne yapsam  ne tutsam nereye gitsem

ben sana mecburum sen yoksun.

belki haziran  da mavi benekli çocuksun

ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun

bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

belki körsün kırılmışsın telaş içindesin

kötü rüzgar saçlarını götürüyor

ne vakit bir yaşamak düşünsem

bu kurtlar sofrasında belki zor

ayıpsız   fakat ellerimizi kirletmeden

ne vakit bir yaşamak düşünsem

sus deyip adınla başlıyorum

içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

hayır başka türlü olmayacak

ben sana mecburum bilemezsin.

güzelliğin on para etmez / aşık veysel

güzelliğin on par'etmez

şu bendeki aşk olmasa

eğlenecek yer bulaman

gönlümdeki köşk olmasa

tâbirin sığmaz kaleme

derdin dermandır yâreme

ismin yayılmaz âleme

âşıklarda meşk olmasa

kim okurdu kim yazardı

bu düğümü kim çözerdi

koyun kurt ile gezerdi

fikir başka başk'olmasa

güzel yüzün görülmezdi

bu şak bende dirilmezdi

güle kıymet verilmezdi

âşık ve maşuk olmasa

senden aldım bu feryâdı

bu imiş dünyanın tadı

anılmazdı veysel adı

o sana âşık olmasa

kara toprak / aşık veysel

dost dost diye nicesine sarıldım

benim sâdık yârim kara topraktır

beyhude dolandım boşa yoruldum

benim sâdık yârim kara topraktır

nice güzellere bağlandım kaldım

ne bir vefa gördüm ne fayda buldum

her türlü isteğim topraktan aldım

benim sâdık yârim kara topraktır

koyun verdi kuzu verdi süt verdi

yemek verdi ekmek verdi et verdi

kazma ile döğmeyince kıt verdi

benim sâdık yârim kara topraktır

âdem'den bu deme neslim getirdi

bana türlü türlü meyva yedirdi

her gün beni tepesinde götürdü

benim sâdık yârim kara topraktır

karnın yardım kazmayınan belinen

yüzün yırttım tırnağınan elinen

yine beni karşıladı gülünen

benim sâdık yârim kara topraktır

işkence yaptıkça bana gülerdi

bunda yalan yoktur herkes de gördü

bir çekirdek verdim dört bostan verdi

benim sadık yârim kara topraktır

havaya bakarsam hava alırım

toprağa bakarsam dua alırım

topraktan ayrılsam nerde kalırım

benim sâdık yârim kara topraktır

dileğin varsa iste allah'tan

almak için uzak gitme topraktan

cömertlik toprağa verilmiş hak'tan

benim sâdık yârim kara topraktır

hakikat ararsan açık bir nokta

allah kula yakın kul da allah'a

hakkın gizli hazinesi   toprakta

benim sâdık yârim kara topraktır

bütün kusurumuzu toprak gizliyor

merhem çalıp yaralarımı düzlüyor

kolun açmış yollarımı gözlüyor

benim sâdık yârim kara topraktır

her kim ki olursa bu sırra mazhar

dünyaya bırakır ölmez bir eser

gün gelir veysel'i bağrına basar

benim sâdık yârim kara topraktır

bulmak / adil erdem beyazıt

bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti

yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma

çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından

bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde

bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş 

soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine
kapılıp gidiyorum saçının sellerine

gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar 
bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar 

bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın 
sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın 

tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi
yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi

sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım
sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım

bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden
işte yeni bir dünya peygamber sözlerinden

ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm
ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm

bu bahar aşka hazır / yılmaz erdoğan

her yağış bir başka kalkışmaya gönüllü
ve kim neye erse bu geçişte
bir tomurcuk bir gözyaşı mutluluk işte
her bahar arifesinde korkulu bir kimsesiz gecenin
aklım elim yüreğim kirişte hep biraz korku biraz yalan telefon
seslerinde

ya yine boş koridor ıslaklığıysa ve beton efesi
bütün fakir çocukluklarda

ama herşey sırasını beklerken
mukaddes bir kuytuda
senden umut kesenin hüzün kesesinde bir yavru
herhangi bir anne kadar kanguru

işte bahar işte sevda işte tomurcuk bir bakıma
ağzım mavi ıslaklığının uçurumunda
rüyayla gerçeğin arafında
hep iyinin aşkın tarafında

ve
değmediğim yerin kalmayıncaya
bu bahar sonsuza tomurcuklanmaya
ben sana sen çatlak bir anadoluyu kucaklamaya
bu bahar aşk için hazır
hazır vazgeçmeye
adının bile baş harflerinden
kayıtsız bir sarhoşluğun her gün erkenden sabah oluşundan
her şeyi biraz şakalaştıran bakışından
şakadan başka izahı olmayan bu kalp ağrısından

hazır bu bahar
akılsız ! bir yeşermenin şahane hasadına
hazır nur topu bir yaşama sevincini kundaklamaya

unutma baharda çiçek olan
meyvedir yaza 
bu erik tanesi bu şakacı bahar çiçeği
her dem taze kalsa

bu bahar hazır aşk için vazgeçmeye
adının bile baş harflerinden